نویسندگان
چکیده
در جوامع چندقومیتی، مدارس بهعنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی، نقشی اساسی در شکلگیری هویت فرهنگی و آموزش مهارتهای همزیستی ایفا میکنند. با گسترش مهاجرتهای درونکشوری و افزایش تنوع فرهنگی در شهرهای ایران، کلاسهای درس به محیطهایی تبدیل شدهاند که دانشآموزانی با پیشزمینههای قومی، زبانی و فرهنگی مختلف در کنار یکدیگر قرار میگیرند. این پژوهش با هدف بررسی نقش آموزش رسمی و محیط مدرسه در مدیریت این تنوع و تقویت همزیستی فرهنگی انجام شده است. روش پژوهش، کیفی با رویکرد پدیدارشناسی است و دادهها از طریق مصاحبه نیمهساختیافته با معلمان و دانشآموزان مدارس شهری در استان البرز گردآوری شدهاند. یافتهها نشان میدهد که فقدان آموزش هدفمند در زمینه تنوع فرهنگی، استفاده محدود از ظرفیت معلمان در ترویج گفتوگو و در مواردی، بازتولید کلیشههای فرهنگی در محیط آموزشی، مانعی جدی برای تحقق همزیستی فرهنگی مؤثر است. این پژوهش بر ضرورت بازنگری در سیاستهای فرهنگی آموزشی و طراحی برنامههای درسی با رویکرد چندفرهنگی تأکید دارد.
کلیدواژهها